in de – speciaal voor het songfestival gebouwde – schelp is plaats voor de duizenden zangers en het orkest, daarvoor het publiek
Waar ter wereld tref je een koor met 33.000 zangers en zangeressen? Bekijk het filmpje. En waar kan je een dansact zien met 10.000 dansers? In Tallinn, de hoofdstad van Estland, eenmaal in de vijf jaar. In het eerste weekend van juli 2014 stond deze kleine Baltische republiek, met 1,3 mln. inwoners voor de 26ste keer in het teken van het nationale bewustzijn en saamhorigheid. Samen zingen, dansen, dragen van streekgebonden klederdracht of gewoonweg erbij zijn met een vlaggetje in de nationale driekleur blauw, zwart, wit. Het aantal toeschouwers in het speciale voor dit songfestival gebouwde manifestatieterrein bedraagt rond de 100.000.
ons gezelschap te midden van een van de talloze koren
Het is niet alleen de overweldigende massa deelnemers en toeschouwers die grote indruk maakt. Van 1947 tot 1991 maakte Estland (met de twee andere kleine Baltische republieken Letland en Litouwen) deel uit van de Sovjet-Unie. In de tijd van de Sovjetbezetting kon de bevolking in de traditioneel sterk verankerde zangcultuur zijn eigenheid koesteren.
Estland heeft in zijn geschiedenis meerdere vreemde mogendheden moeten dulden; zo is de waardering voor de huidige onafhankelijkheid beter te begrijpen. Echter: 25% van de bevolking is van Russische origine; zij moeten absoluut niets van de het songfestival hebben.
Het valt op dat jong en oud actief deelnemen. Ook jongens en meiden in de puberleeftijd; ze kijken niet verveeld maar doen enthousiast mee.
met het jeugdkoor van de publieke radio-omroep
De zang- en danskwaliteit heeft een bijzonder hoog niveau; het massale koor zingt meerstemmig; hier een mooi voorbeeld.
Onze veronderstelling dat het dansen ons na een kwartiertje zou gaan vervelen, omdat wij de Estse versie van de Driekusman dan wel gezien zouden hebben, bleek misplaatst. Dit filmpje geeft een indruk, evenals dit fragment.
totaaloverzicht van de dansvloer
Van de repetities maakt men dan ook veel werk en dat stelt hoge eisen aan de deelnemers. Dirigenten en componisten (die hun nieuwe composities veelal baseren op oude volksmelodieen) genieten een aanzienlijke populariteit.
Organisatie en logistiek van deze happening verlopen opmerkelijk soepel. Bij voorbeeld: geen troep op straat; geen dronken, lawaaiige types en geen Oosteuropese zakkenrollers-bendes. Nederland in de jaren vijftig, daar lijkt het soms op. Maar vergis je niet: Estland heeft een moderne economie en loopt voorop in de toepassing ict-innovaties. Is er dan niets kritisch te melden? Zeker: autorijden doet men in het algemeen roekeloos en onbeschaafd: een verbeterpuntje. Ze hebben de tijd tot 2019, want dan hopen wij weer bij de volgende editie van dit unieke festival present te zijn.
traditioneel maar niet oubollig
ook de veteranen hebben er zin in …